ေတြးေတြး ေရးေရး

အသက္အရြယ္ရလာတာနဲ႔အမွ် ခံစားခ်က္ေတြလည္း တျဖည္းျဖည္း ေအးစက္ကုန္ၿပီ... လူေတြေျပာေျပာေနတဲ့ အခ်စ္ အခ်စ္ဆိုတာေတြလည္း တကယ္တန္းဘ၀အတြက္က်ေတာ့ ဘာမွအသံုးမ၀င္ဖူးဆိုတာလည္း တျဖည္းျဖည္းသိလာတယ္၊
ဟုိအရင္အခ်ိန္ေတြကေတာ့ ဒီအခ်စ္ ဒီသံေယာဇဥ္ေနာက္ကိုလိုက္ၿပီး တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္သူရဲ႕ ဆႏၵအတိုင္း လိုက္ေလ်ာခဲ့ဖူးတယ္၊ ေပ်ာ္၀င္ခဲ့ဖူးတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တခုခုဆို ကုိယ့္ထက္ ပိုၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ခ်စ္တတ္တဲ့ လူအေၾကာင္းသိသြား
ေတာ့လည္း ေၾသာ္ တကယ္တန္း အခ်စ္ဆိုတာ ဘာမွလည္းမဟုတ္ခဲ့ပါလား၊ ခ်စ္သူဆိုတာလည္း ဘာမွကုိ မဟုတ္ခဲ့ပါလား ကုိယ့္ဘက္ကသာ နက္နက္နဲနဲစဥ္းစား ရူးမိုက္ခဲ့ေပမယ့္ တဖက္လူဖက္မွာက်ေတာ့တကယ့္ကုိအေပၚယံဆန္လြန္းတယ္၊ တခါတေလ ငယ္စဥ္ကသူမ်ားစိတ္အတိုင္း ေနထိုင္မိတဲ့ ျပဳမႈခဲ့တဲ့ ကိစၥတခ်ိဳ႕ဟာ ဒီအခ်ိန္မွာ ဟာသတစ္ပုဒ္လို ျဖစ္ျဖစ္ေနတတ္တယ္၊ ေၾသာ္ ငါေတာ္ေတာ္ကေလးဆန္ခဲ့ပါလား၊ ေတာ္ေတာ္ ရူးမုိက္ခဲ့ပါလား မရင့္က်တ္ေသးပါလား၊ ဟန္ေဆာင္ ပန္ေဆာင္ စကားလံုးေတြကို တကယ့္ဘ၀လို႔ မွတ္ယူၿပီး အရူးထခဲ့ပါလားလို႔ မၾကာခဏေတြးမိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘ၀ပ်က္တဲ့အထိ မမိုက္မဲမိတာ၊ သူမ်ားလိုခ်င္တဲ့ပံုစံခြက္ထဲမ၀င္မိေအာင္ရုန္းထြက္ႏုိင္ခဲ့တဲ့အတြက္ကုိယ့္ကိုယ္ကို ေက်းဇူးတင္ရမလိုပဲ၊

ခုလည္းပဲ ဘာမွမၾကည့္နဲ႔ သိပ္မၾကာခင္ရက္အတြင္းမွာ သၾကၤန္ဆိုတာ ေရာက္ေတာ့မယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မစိတ္ထဲ ငယ္ငယ္ကလို ေပ်ာ္ခ်င္ ပါးခ်င္စိတ္ေတြလည္း တျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့နည္းကုန္ေလရဲ႕၊တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ သႀကၤန္ေတြေရာက္ေရာက္၊ သီတင္းကၽြတ္ကာလာေရာက္လာလိုက္၊ တန္ေဆာင္တိုင္မီးထြန္းပြဲေရာက္လာလိုက္၊ Happy New Year အခါသာမရေတြေရာက္လိုက္နဲ႔ လံုးလည္ခ်ာလည္ကုိလိုက္လို႔၊အခ်ိန္ေတြကုန္ တစ္ရာသီေတြကေနတစ္ရာသီေတြကူးေျပာင္း၊အသက္ေတြလည္း တျဖည္းျဖည္းႀကီးလာတာနဲ႔အမွ် ခံစားခ်က္ေတြလည္း ေအးစက္စက္ ထံုေပေပေတြျဖစ္လာခဲ့တယ္၊ ဘာရာသီေတြပဲဘယ္လိုေရာက္ခဲ့ ေရာက္ခဲ့ဘယ္လိုေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲအခါသမေတြပဲေရာက္လာေရာက္လာ ကၽြန္မရဲ႕စိတ္ေတြ အရင္လိုမေပ်ာ္တတ္ေတာ့တာ၊ ဟုိးအရင္ကာလာေတြလိုမလန္းဆန္းေတာ့တာ၊ဒီပြဲေတြကကုိယ္နဲ႔ပဲမဆိုင္ေတာ့သလုိလိုနဲ႔အရမ္းမသိသာေပမယ့္မသိမသာပိုပိုတည္ၿငိမ္လာတာတယ္ထင္တယ္၊ ေသခ်ာစဥ္းစားမိေတာ့လည္းဒီအသက္အရြယ္နဲ႔ဆိုဒီလိုျဖစ္သင့္ပါတယ္လို႔လည္းတြးမိေသးတယ္၊

တျဖည္းျဖည္း လူၾကီးအရြယ္ကိုတစတစကူးကူးလာၿပီ၊ ဘ၀အတြက္ဘာေတြလုပ္ၿပီးၿပီလဲ၊ ကုိယ့္အတြက္ဘာေတြလုပ္ထားၿပီးၿပီလဲဆိုၿပီးစဥ္းစားမိေတာ့လည္းဘာမွရေရရာရာထြက္မလာဘူး၊ ေၾသာ္လူ႔သတ္တန္းရဲ႕ ႏွစ္ခ်ိဳးတစ္ခ်ိဳးနားကုိ ေရာက္လာတဲ့မိန္းမ
တစ္ေယာက္အေနနဲ႔လည္း ကုိယ့္ဘ၀အတြက္ ဘာအာမခံခ်က္မွ တိတိက်က်ထြက္မလာပါလားဆိုၿပီး ေတြးၿပီး စိတ္မေကာင္းေတာ့ျဖစ္မိတယ္၊ ကိုယ့္ဘ၀ဆိုတာ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္သလို ပံုေဖာ္လို႔ရတယ္တဲ့၊ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ အဲ့လိုမဟုတ္ခဲ့ပါလား၊ ကၽြန္မပံုေဖာ္ခ်င္တဲ့ပံုစံက တျခား ျဖစ္ေနတဲ့ အေနအထားက တျခား၊ တျခားသူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ ကၽြန္မေနရာကို အားက်သလိုလို ရွိေပမယ့္လည္း၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကို ျပန္သံုးသပ္မိေတာ့လည္း ဘ၀ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းအခ်ိဳ႕မွာ အလိုက္သင့္ အလ်ားသင့္ ႀကိဳးစားရုန္းကန္မႈမရွိပဲ သက္သက္သာသာေနလာတာ အေတာ္ၾကာခဲ့ပါေရာလား၊ ကုိယ္နဲ႔ရြယ္တူေတြ အားႀကိဳးမာန္တက္ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ပံုစံခြက္ထဲ၀င္ေအာင္ မဆုတ္မနစ္ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္မွာ စိတ္အလိုလိုက္ၿပီး သက္သက္သာသာေန မိတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕စိတ္ကို ကၽြန္မ ပ်စ္ပ်စ္နစ္နစ္ေ၀ဖန္မိတယ္၊ တခုခုဆို အဆင္မေျပမွာတခုခုဆို လက္ရွိအေနအထားထက္ နိမ့္မွာ၊ ဒုကၡေရာက္မွာေတြ ေတြးၿပီး မစြန္႔စားရဲတာကိုလည္း စိတ္ပ်က္မိတယ္၊ အေျခအေနဆိုတာ ကုိယ့္အေပၚမွာ မူတည္ တယ္ ကုိယ္ေျပာင္းလဲခ်င္သလို ေျပာင္းလို႔ရတယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္လည္း ခုခ်ိန္ထိ ဘာမွမေျပာင္းလဲႏုိင္တဲ့ ေျပာင္းလဲဖုိ႔ႀကိဳးစားေပမယ့္ မေအာင္ျမင္တဲ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ဘယ္လုိအျပစ္မ်ားေပးရေတာ့မယ္ဆိုတာ မသိေတာ့ပါဘူး...